۱۳۹۵ تیر ۷, دوشنبه
سیستم های آموزشی و مدارس ومراکز آموزشی در سراسر دنیا در همه ی مقاطع و در مقاطع پایین تحصیلی به طور اخص ماشین های کُشنده ی تفاوت و خلاقیتند. سیستم هایی که آدم های گوناگون و متفاوت رو تحویل می گیرند و طی سالهای متمادی و مستمر با انواع روش ها و اجبارها، تشویق ها و تنبیه ها تلاش می کنند با جدیت و البته با قالبهای یکسان افرادی هم شکل و همسان تحویل جامعه دهند. مثل آجرهای همشکلی که با یک نوع قالب شکل گرفته اند. اندک آدم هایی پیدا می شوند که جان سالم از چنگ سیستم های حاکم پیش ببرند و بتوانند خودشان رشد کنند. استثنائاتی که یا با ترک تحصیل یا شرایط خاصی که داشته اند یا در اثر بینش و دانش والدینی آگاه و یا تیز بینی آموزگاری متفاوت و اندیشمند. اگر چه برای خانواده های امروزی مشکل است فرزندان خود را جدا از سیستم های آموزشی حاکم ، پرورش و آموزش بدهند ، اما آگاهی از این نقیصه ی بزرگ باعث می شود دست کم روزنه هایی برای نجات روح و روان فرزندان خود از فشار سیستم ها باقی بگذارند.
via IFTTT
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر